Dowiedz się więcej

Pełna diagnoza neuropsychologiczna wiąże się zarówno ze szczegółową oceną poszczególnych funkcji poznawczych (uwagi, pamięci, myślenia, rozwiązywania problemów), jak również z oceną możliwości ich wykorzystywania w codziennym funkcjonowaniu, z uwzględnieniem stanu emocjonalnego i uwarunkowań osobowościowych pacjenta.

W związku z tym jest procesem złożonym, często długotrwałym (może wymagać kilku spotkań). W szczególnych sytuacjach może dotyczyć tylko wybranych obszarów funkcjonowania, w zależności od celu, dla którego prowadzona jest diagnoza.

Celem diagnozy jest określenie poziomu funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego pacjenta, wskazanie obszarów problemowych i dostępnych zasobów. Zwykle jest wpisana w szerszy kontekst diagnozy medycznej (szczególnie neurologicznej i psychiatrycznej), dlatego wymaga współpracy neuropsychologa z lekarzami różnych specjalności opiekującymi się pacjentem.

Najczęściej jest wykorzystywana dla tworzenia planów terapii, ale może służyć również innym celom:

• diagnostyce różnicowej, (np. czy obserwowane trudności są objawem przemęczenia, nadmiernego stresu, depresji czy choroby ośrodkowego układu nerwowego)
• ocenie dynamiki przebiegu choroby i efektów leczenia, celom orzeczniczym.

Jest przeznaczona dla:

• osób niepokojących się zmianami w codziennym funkcjonowaniu (np. pogorszenie sprawności w pracy)
• osób, które zaobserwowały niepokojące zmiany w zachowaniu i osobowości osób bliskich (czasem choroba zaczyna się podstępnie, a sam chory może nie dostrzegać pierwszych charakterystycznych sygnałów pogarszającego się funkcjonowania)
• osób po urazach głowy, wypadkach komunikacyjnych (nawet jeśli nie doszło do urazu głowy, natomiast pacjent doświadcza niepokojących objawów)
• osób leczących się z powodu zaburzeń emocjonalnych, chorób neurologicznych, przewlekłych chorób somatycznych, (np. przeszły ciężki zabieg chirurgiczny, przeżyły nagły incydent kardiologiczny, chemioterapię i mimo, że objawy podstawowej choroby ustąpiły nadal borykają się z niespecyficznymi objawami takimi jak zaburzenia koncentracji uwagi, pamięci, trudności w uczeniu się itd.)
• osób, u których w rodzinie występowały choroby neurologiczne i obawiają się, że objawy, które u siebie obserwują mogą być symptomami tej samej choroby.
• dla osób w każdym wieku